em va atrapar
la teva mirada,
assentada va quedar,
com arrel que penetra
profundament.
Allí roman
per si de cas decideix
brollar i florir…
foto: Internet
En aquella ocasión
me atrapó tu mirada,
asentada quedó,
como raíz que penetra
profundamente.
Allí permanece
por si acaso decide
brotar y florecer...
Julieta©
Seguro que vuelve una nueva primavera...
ResponderEliminarUn abrazo en la noche.
Sí, parece que vuelven...
EliminarUn abrazo en la tarde.
A mí lo que me atrapó de tu blog fue la delicada sensibilidad con la que expresas emociones.
ResponderEliminarUn abrazo.
¿Sabes? me gusta que te atrapen mis sencillas letras, (sonrío).
EliminarUn abrazo Fanny.
Preciosa metáfora, Julieta...Esa raíz que quedó en el fondo del alma, esperando el momento apropiado para crecer. Totalmente inspirador.
ResponderEliminarMi abrazo y feliz domingo, amiga.
Mª Jesús, gracias por tus letras siempre tan apropiadas.
ResponderEliminarUn cálido abrazo.
Florecerá, como tus poesías, siempre vivas, siempre hermosas.
ResponderEliminarAbrazo, Julieta.
Que cosas tan bonitas, gracias Verónica, un lujo venido de ti que escribes con tanta soltura y bonito...
EliminarAbrazo.
Bonitos versos.
ResponderEliminarGracias Jordi, por leerlos.
Eliminar